มนุษย์ในโลกนี้เห็นจะมีไม่มีใครเลยที่ไม่รู้จักฝันเราฝันกันทุกคน ยกเว้นพระอรหันต์ เพราะตามคำภีร์สารัตถะสังคหะ ของพระนันทาจารย์ ยืนยันว่า พระอรหันต์ไม่เคยฝันเลย เหตุที่ไม่ฝันเพราะท่านหมดความกังวลแล้ว และดวงจิตขอบงท่านไม่มีอะไรเข้าข้องเกี่ยว

แต่มนุษย์ทุกคนต้องฝัน ซึ่งอาจจะฝันมากบ้างน้อยบ้าง ฝันจับต้นชนปลายไม่ถูกบ้าง เมื่อตื่นขึ้นก็จำได้บ้าง ลืมเสียบ้าง ถ้าเป็นฝันดี ก็ทำให้หัวใจชุ่มชื่น ถ้าฝันร้ายอารมณ์ก็ขุ่นมัว พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน ให้ความหมายของคำว่า “ฝัน” ว่า

“การนึกเห็นเป็นเรื่่องราวเมื่อเวลานอนหลับ นึกเห็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้”

พจนานุกรมฉบับเซนจูรี ของอังกฤษให้ความหมายว่า “ความรู้สึกอย่างรางๆ ถึงภาพและความคิดทั้งหลายบางอย่างในเวลานอนหลับ”

รวมความว่า “ความฝันก็คือสิ่งที่เรานึกที่เราฝันเวลานอนหลับ” นั่นเอง

เพราะฉะนั้น ความฝันจึงไม่ได้เกี่ยวข้องกับดวงตาของเราทีเดียวนัก ที่ว่าเห็นนั้นก็เป็นเพพียงในความนึกคิดมากว่า หรือจะพูดว่าความฝันได้ปรากฎแก่หัวใจเราโดยตรง ไม่ใช่หลับตาแลเห็นอย่างที่เราเข้าใจกัน

แต่อะไรที่เป้นต้นเหตุให้เราฝัน ? จะเห็นก็ไม่ถูกนัก เพราะเมื่อเวลานอนหลับ เราหลับตา ทำไมจึงแลเห็นได้ และถึงแม้นัยน์ตาเราจะเห็นได้จริง ภาพต่างๆ นี้เข้ามาสู่คลองสายตาของเรา ทำไมจึงเป็นภาพที่วิจิตรพิศดารได้ดังที่เห็นในฝัน ?

ขอบคุณรูปภาพ : google , youtube 

แนะนำติชม : yellowwood.us